Talking to one of my friends the other night, I realized
getting "fit", and losing my belly (!) had been my
motivation since I came here. It was something totally
different when I was back home waking me up at 4 am
and kept me going on for fourteen ours. Body image was
the last thing, if not there at all. And I realize how much I
hate this motives! Any suggestions how I can throw it away?!
;-)
5 comments:
Lose your belly, then you will have no motive anymore. just kidding. Do you have a belly at all?
yeah she has a belly.
aha...
salam,khubi?rastesh jaleb minevisi, rajebe in yeki neveshtat ham ino minevisam;-)
به جز خودم هیچکی نمی دونه،حتی ژپتو.هر روز که رو پاهام می نشونمش و غذاهای آبکی رو به خوردش می دم صدای عجیبی که موقع نشستن خیلی ضعیف از استخون های من بلند می شه،رو حس می کنه و بعضی وقتا بر می گرده و یه جور عجیبی به من نگاه می کنه.ا
من اولش زیاد اهمیت نمی دادم،به خودم می گفتم مهم اینه که حالا دیگه یه آدم واقعی هستم،تنها مشکلی که داشتم این بود که گاهی بدنم از داخل دچار خارش می شد و من کاری نمی تونستم بکنم به جز اینکه دندون رو جیگر بذارم و تحمل کنم.ا
ژپتو خیلی پیر شده؛من مطمئن هستم که حتماً باید تو بغلم نگهش دارم،دیگه نمی تونه درست بشینه و غذا بخوره.ا
ا...اگه اون فرشته ی لعنتی رو یکبار دیگه ببینم خرخره شو با دندونام می جوم.لعنتی!حتی دندونام هم چوبی هستند،با این اسکلت چوبی که دارم هیچ تعهدی نسبت به بشر احساس نمی کنم،اون لعنتی اگه می خواست من آدم متعهدی بشم باید استخون های چوبی رو هم تغییر می داد،من اصلاً احساس آدم بودن ندارم چه برسه به آدم متعهد بودن!گیرم همه ی آدم ها پینوکیوهایی هستند که با تکیه به فرشته ای چیزی خودشونو داخل دنیای آدما می دونن و بعید نیس رو هیمن حساب بهانه ای بتراشن واسه این که تعهدی نداشته باشند،فقط سوال اینه که آیا اونا هم گاهی از داخل دچار خارش می شن یا نه.ا
یکی از همین روزا باید از شر ژپتو و اون پیپ مسخره ش خلاص شم.ا
shoma khejalat nemikeshi belly beham zadi? 100 dafe goftam nakhor in McDonalds haro!
hala negaran nabash charash pishe maneh! shoharet ke bedam majbor shi sobh ta shab donbale jorabe agha to yakhchal o fer begardi belly melly ke sahleh, vojodet ab mishe ;0)
Post a Comment